jump to navigation

ang nasa likod ng pinilakang tabing January 31, 2009

Posted by damdamn in damdam isip-isip, damdam shareshare.
5 comments

Nakapanood ka na ba ng old movies? Yung palabas na in black and white pa na kadalasan napapanood mo na lang sa MGM channel pag gabi na? Napansin mo ba na ang gaganda ng mga babae dun. Parang walang kapintasan at napaka eleganteng tignan. Mayumi at walang bahid ng latay ng stress. Ang sarap nilang titigan at panooring kumanta o sumayaw. Malamyos ang kilos at tunay na nakabibighani.

Nung bata ako, akala ko, lalaki akong tulad nila (hindi black and white ha). Nangarap maging mabighani at kaaya-aya sa mata. Walang ibang iisipin kundi ang mag suklay ng buhok gamit ang malaking brush at humarap sa higanteng salamin. Mamimili sa loob aparador ng magarang damit at dumalo sa isang engrandeng pagtitipon at isasayaw ako ng maginoo at gwapong lalaki.

Ngunit iba ang realidad sa palabas. Sa realidad, ang pagsusuklay ay bilang na bilang ang hagod, may kaagaw ka pa sa salamin. Hindi mo kailangan mag suot ng magarang damit dahil hindi naman engrade ang pupuntahan dahil mag babanat ka lang naman ng buto at swerte mo na lang kung makasabay mo sa elevator ang krass mo at mapansin nya ang nakagawian mo ng outfit. At pag uwi mo, swerte mo na lang kung hindi mo baon ang stress mula sa pinanggalingan mo.

Pero kung tutuusin mas masaya ang realidad. Ang pag hahanap mo ng ikaliligaya mo hindi ka nakatali sa dalawang oras na gaya ng sa palabas. Buong buhay kang makikipag hulaan sa tadhana at makikipag bolahan sa mga sitwasyong dumadating. Ang kumplikasyon ang tunay na nagbibigay ng kulay sa bawat black and white nating buhay na sinimulan. Habang tumatagal, patingkad ng patingkad at lalong pumupusyaw ang paligid. Gumaganda ka at nagiging mabighani sa paraan ng pag dadala mo ng iyong sarili at sa pagpili ng samu’t-saring karakter na pwedeng pagpilian. Nasa desisyon mo kung balak mong maging maganda sa loob at labas.

Walang script na dapat sundan at kailangang kabisaduhin. Hindi bilang ang kilos mo na dapat sumabay sa tugtugin, pwedeng mag freestyle. Pwedeng pumiyok sa inaawit at tumawa pag nagkamali.

Yun nga lang, ang masarap sa palabas… may take two.

Pero ipupusta ko, kung sakaling gagawing pelikula ang buhay mo, mahihirapan kang pumili ng yugto ng isasa-pelikula, dahil ang totoo nyan bawat yugto nito ay mahalaga sa iyo at hindi pwedeng maikwento ng dalawang oras lamang.

haburdey sa akin January 13, 2009

Posted by damdamn in damdam shareshare.
17 comments

Haburdey sa akin!

Ilang taon na ako? Lampas sa quarter of a century old pero nasa kalendaryo pa

Nawala ako sa bilang ng mga araw, at hindi ko namalayan na January 12 na pala kahapon. Akala ko kasi e 11 pa lang. Kung hindi pa ako binati ng Tita ko na “naks, birthday na nya bukas!” e hindi pa ako mapapalingon sa kalendaryo.

Pero ayus lang. Eton a ata ang pinaka kakaibagng bisperas ng kaarawan ko dahil sa sobrang daming kakaibang pang yayari at mga ginawa namin:

Kung kilala no sya, sya ang tunay na ehemplo ng “better be late than later”. Pero nung Lingo, maaga syang dumating at kaming lahat ang late.

Mula kasi sa bahay ni greenpinoy, kailangan pang maglakad ng malayo para lang makapunta sa pinakamalapit na arcade center. Nandun ang shell station, select at jollibee. At kung kilala nyo naman si Lethalverses, sya ang tunay na ehmplo ng “ano naman kung tamad? At least hindi pagod”. Pero ang laking gulat ko nung inaya ko sya na kami na lang ang bumili ng food at pumayag sya.

  • Tatlong beses akong natalo sa poker.

At hindi ako nakabawi man lang… Not my day to gamble I guess.

  • Muli, ay nag sama sama ang Masantol/Final Four

Na kinabibilangan ng mga nilalang na walang love life laging huli mag siuwian at kung “MASANdal TOLog”. Sobrang na miss ko na mag kakasama kaming apat nila Chroneicon, Lethalveres at M. Inabot ata ng buwan ang huling ganitong pag kakataon.

  • Nag cloud watching ng gabi!

Umakyat kami sa bubong nila M kahit ubod at nuknukan ng ginaw! Humiga at nag pinaandar naming ang aming makukulit na iahinasyon at nag cloud watching sa kabilugan ng buwan.

  • Nag feeling rakista! \m/

Nag show kami sa mga estudyante dun sa tapat ng bahay nila M. Nag sasayaw, kanta, at magic at nanguto ng mga estudyante. Namiss ko tuloy mag perform for a crowd. Sana nandun kayo at napanood nyo kalokohan naming

  • Nag almusal ng may kasama

Napaka sarap ang uminom ng kape sa isang bahay na may kasabay ka. Makipag hati sa cinnamon roll with people you enjoy being with.

Isang taon na naman ang lumipas, at nais kong magpasalamat na huwaw! Buhay pa ako! Kahit na nahihirapan na akong magpapayat, kahit na ang daming bagay na ang nakakalimutan ko(ano nga ulit sunod kong sasabihin? Uhmm.. ayun!), kahit napapadalas ang instances na nag kakasakit ako, kahit hirap na akong tumakbo, at lagi na lang akong tulog pag idle ako, at kahit hindi ako naging rakstar, Whoohoo!!! Eto buhay pa rin! Swerte ko at malas ng mga may ayaw, belat!

Salamat sa mga bumati ng advance at bumati ng mismong alas dose ng gabi. Mga nag send ng messages over YM (nag online kahit may trabaho at nag leave ng offline messages), nag plurk (at nag pahayag ng mga pagmamahal nila sa akin.. ok nakangiti pa rin ako), nag send ng text messages, at tumawag.

XOXO!!! Mehel kew keyew!!!